داستان برند آدیداس

چگونه آدیداس اولین تولید خود را آغاز کرد

• 

جالب است بدانید اولین محصول تولیدی کارگاه داسلردمپایی روفرشی بود. آن‌ها از تایرهای مستعمل برای ساخت این دمپایی‌ها استفاده می‌کردند. پس از مدتی آدی با خلاقیت خود و استفاده از استوک‌ از این دمپایی‌ها، کفش‌هایی برای ورزش‌های فوتبال و ژیمناستیک دوخت. تقاضای زیاد برای این کفش‌های جدید، فرصت تأسیس کارخانه را به خانواده‌ی داسلر داد و پس از تأسیس کارخانه در سال ۱۹۲۶، پدر و برادر آدی نیز به او ملحق شدند.

استفاده‌ی ورزش‌کاران مشهور از کفش‌ها باعث شهرت کفش‌های داسلر شد.

المپیک ۱۹۲۸ آمسترداک عطفگاه اول در تاریخ این شرکت آلمانی بود. ورزش‌کاران آلمانی در آن مسابقات از کفش‌های این کارخانه استفاده می‌کردند و همین، موجب افزایش شهرت برند شد. در المپیک بعدی در لس‌آنجلس، ورزش‌کاران بیشتری از محصولات این کارخانه‌ی آلمانی استفاده می‌کردند تا اینکه در سال ۱۹۳۶، جسی اونز با پوشیدن کفش‌های این شرکت و قهرمانی در مسابقات دوومیدانی،‌ شهرت آلمانی‌ها را چندبرابر کرد. روی کفش‌های اونز در آن مسابقات، دو خط به‌عنوان نماد شرکت سازنده نقش بسته بود که پس از مدتی، به نماد لباس اکثر ورزش‌کاران جهان بدل شد.

جدایی برادران و تولد آدیداس
 

چند سال پس از بازگشت رودولف از جنگ، دو برادر مشاجره‌ای جدی باهم کردند. آن‌ها تا زمان مرگشان دلیل این مشاجره را فاش نکردند. شایعات درباره‌ی این خانواده می‌گوید دلیل اصلی اختلاف‌نظر دو برادر بر سر جنگ بوده است. رادولف از آدی انتظار داشت با بهره‌گیری از ارتباطش با آمریکایی‌ها او را از کمپ اسرا آزاد کند.

صرف‌نظر از دلیل این اختلاف،‌ رودولف در سال ۱۹۴۸ خانه و کسب‌وکار خانوادگی را رها کرد تا کسب‌وکار خود را در صنعت کفاشی شروع کند. او نیروهای فروش کارخانه را با خود برد. آدولف نیز ساختمانی را تصاحب کرد که قرار بود کارخانه‌ی جدید بشود. آدی اکثر کارگرهای تولید و مرکز مدیریت و همچنین بخش اصلی کارخانه را دراختیار خود نگه‌ داشت. از آن زمان، این دو برادر فقط در دادگاه‌ها باهم صحبت کردند. دعوای بین آن‌ها یکی از رقابت‌های شدید را در کل اروپا ایجاد کرد.

رشد جهانی با رهبری مدیری خلاق

آدی در دهه‌‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، چندین نوآوری و اختراع را به صنعت کفش عرضه کرد. از میان آن‌ها می‌توان به اولین کفش‌های مخصوص یخ و کفش‌هایی با دو سری استوک اشاره کرد. به‌علاوه، آدیداس به‌عنوان اولین برندی شناخته می‌شود که درکنار تولید کفش برای ورزش‌کاران، کیف و لباس ورزشی نیز برای آن‌ها عرضه کرد. امروزه، این روند را تقریبا تمامی برندهای ورزشی درپیش گرفته‌اند.

درمیان تمام نوآوری‌های آدی، کفش‌های فوتبال مهم‌ترینشان هستند. تا قبل از سال ۱۹۵۷، طراحی کفش‌های فوتبال برای چندین دهه بدون تغییر مانده بود. در آن طراحی،‌ استوک‌های فلزی به کفی‌های چرمی وصل می‌شدند. این کفش‌ها خصوصا وقتی خیس می‌شدند،‌ وزن زیادی داشتند. در طراحی آدی،‌ از کفی‌های نایلونی و استوک‌های لاستیکی استفاده شده بود. کفش‌های او سبک‌تر بودند و دوام بیشتری هم داشتند. کفش‌های آدی در سال ۱۹۵۷ معرفی شدند و به‌مرور، تمامی شرکت‌های دیگر ازجمله رقیب دیرینه، یعنی پوما،‌ آن‌ها را کپی کردند.

نوآوری دیگر آدی که سرعت جهانی‌شدن برند آدیداس را چندبرابر کرد، کفش‌های مخصوص فوتبال با استوک‌های پیچی بود. استوک‌های این کفش‌ها پس از فرسوده‌شدن قابلیت تعویض داشتند. اولین‌بار در مسابقات فوتبال جام جهانی ۱۹۵۴ سوئیس از این کفش‌ها استفاد شد. در مسابقه‌ی مجارستان و آلمان، بارش شدید باران وضعیت زمین را نامناسب کرده بود. بازیکنان آلمان در بین دو نیمه استوک کفش‌های خود را تعویض و از مدل‌هایی بلندتر و مخصوص زمین گِلی استفاده کردند.

درنهایت، آلمانی‌ها آن مسابقه را با پیروزی سه بر دو به‌پایان رساندند. به‌هرحال، شهرت نوآوری آدی در استوک‌های پیچی هم جهانی شد و آمار فروش آدیداس از روزانه هشتاد جفت به دویست جفت کفش رسید.

اولین کفش های تولیدی آدیداس

کفش‌های مجهز به استوک‌های پیچی عطفگاهی در تاریخ برند آدیداس بود

در المپیک ۱۹۵۶ برلین، کمپین بازاریابی بزرگ آدیداس اتفاق افتاد. آن‌ها در این سال برای اولین‌بار نام شهر برگزارکننده‌ی المپیک، یعنی ملبورن را برای کفش‌های خود انتخاب کردند و هارست، پسر آدی، وظیفه‌ی تبلیغات برند را برعهده گرفت. او کفش‌های برند را به‌صورت رایگان دراختیار ورزش‌کاران گذاشت تا در انظار عمومی آن‌ها را بپوشند. درنهایت ورزش‌کارانی که از کفش‌های جدید آدیداس استفاده می‌کردند، ۷۲ مدال و ۳۳ رکورد المپیک کسب کردند.

در سال‌های آتی، آدیداس انواع کمپین‌های بازاریابی را در دستورکار قرار داد؛ اما هنوز المپیک مرکز توجه آن‌ها بود. در المپیک سال ۱۹۶۴ توکیو، ۸۰درصد از مدال‌های مسابقات به ورزش‌کارانی اهدا شد که از کفش برند آدیداس استفاده می‌کردند. درواقع، ورزش‌کاران تمامی مدال‌ها به‌جز ۳۰ مدال را ازآنِ خود کرده بودند. در المپیک ۱۹۷۶ مونترال، نیز ۸۳درصد از کل مدال‌ها و ۹۵درصد از مدال‌های مسابقات دوومیدانی به آدیداس تعلق گرفت.

موفقیت‌های گفته‌شده، آدیداس را به فرمانروای صنعت کفش در جهان بدل کرد. علاوه‌بر بازاریابی قوی و طراحی‌های حرفه‌ای، کیفیت محصولات این شرکت نیز در بین برندها در سطح بهترین کیفیت قرار داشت. رقبای آدیداس در آن سال‌ها این برند را نماد برتری در تجهیزات و فناوری ساخت و مواداولیه می‌دانستند.

حرکت مهم بعدی، ورود به بازار پرسود آمریکا بود که در سال‌های پایانی دهه‌ی ۱۹۵۰ انجام شد. ابتدا ورزش‌کاران حرفه‌ای آمریکایی جذب کیفیت بی‌نظیر و طراحی مثال‌زدنی این برند شدند و به‌مرور، ورزش‌کاران دیگر و مشتریان کفش‌های عادی نیز به‌جمع مخاطبان آدیداس در آمریکا پیوستند. پوما نیز چند سال قبل وارد این بازار شده بود؛ اما درنهایت، رقابت کیفیت را به هم‌وطن خود واگذار کرد. درواقع در دهه‌ی ۱۹۷۰، آدیداس معنایی برابر با کفش‌های حرفه‌ای ورزشی در آمریکا داشت.

گردآوری: دکتر پدرام بهیار

مشاوره کسب و کار بلوباکس